De sepia is een inktvissoort met een breed, plat lichaam, die wel een halve meter lang kan worden. De in onze wateren voorkomende soort heeft bruinwitte strepen over zijn lichaam lopen. Hij is in staat om dit patroon in zeer korte tijd te veranderen door middel van het samentrekken van kleine spiertjes in de huid waardoor hun pigmentcellen krimpen of uitzetten. Hij weet zich perfect aan te passen aan de omgeving waardoor ze ook wel eens de "de kameleons van de zee" genoemd worden. Zijn kleur kan plots veranderen van groen over bruin naar wit, naar gelang hun gemoedstoestand.

Ze bewegen zich voort door water in hun lichaam te zuigen, dat ze daarna snel weer uit kunnen stoten. Wanneer hij op zoek is naar voedsel zwemt hij langzaam over de bodem terwijl hij waterstraaltjes blaast over het zand in de hoop garnaaltjes en krabbetjes te doen opschrikken. Vervolgens grijpt hij bliksemsnel zijn prooi met zijn vangarmen. De sepia heeft 10 tentakels, waarvan acht gewone en twee lange vangarmen.

De sepia's overwinteren in de diepere wateren. Pas als het water een temperatuur heeft van +/- 12 graden komen ze naar ondieper water, zoals de Oosterschelde, om te paaien. Het vrouwtje wacht in het voorjaar op een partner in het gebied waar ze geboren werd. Tijdens het paringsritueel zijn de koppeljes met hun koppen en hun armen verstrengeld en hebben ze geen aandacht voor hun omgeving (zie foto). De eieren zien eruit als druiventrossen die afgezet worden aan stokjes, koorden of netten op diepten tot +/- 15m. De kleur is bijna zwart. De kleurstof voor deze eitjes is inkt en is dezelfde
als waarmee ze hun vijanden bij gevaar trachten af te leiden. Eenmaal de eitjes gelegd blijft het vrouwtje achter en sterft. Het mannetje trekt weer naar open water, maar wordt ook niet ouder dan 3 jaar.
Na ongeveer acht weken worden 's nachts de jonge sepia's geboren. Ze zwemmen nog een tijdje rond op hun geboortegrond maar zullen, als ze wat groter zijn, uiteindelijk via de Deltamonding naar de Noordzee trekken. Met de nodige hoeveelheid geluk zien wij ze volgend jaar terug.

Bronnen: "De Groene Zee" van P. Verhoog & G. Wiersma (www.digischool.nl)

Tekst: Alain Keyen voor DIOS-vzw
Foto: Alain Keyen voor DIOS-vzw